Xhamia e Klleznës Uebfaqja zyrtare
JU MIRËPRESIM NË SHFAQJEN E RADHËS
Programi i së shtunës mbrëma me 03.01.2015
Në ora 18:30 do të falim namazin e Jacisë.
Në ora 18:45 do të mbajmë një përshkrim në lidhje me filmin.
Në ora 19:00 shfaqja e filmit.
Në fund Koktej me pjesëmarrësit në program dhe diskutime të ndryshme.
Ju mirëpresim.
Kryesia e Forumit Rinor i Xhamisë së Klleznës.
Mesazhi – Në përkujtim të çlirimit
Muslimanët priten më shumë se tetëqind vite për tu realizuar përgëzimin profetik për çlirimin e Konstantinopojës, ishte ëndërr e shtrenjtë dhe shpresë e madhe e shumë trimave , dhe vazhdoi qëllim esencial i cili i përvëloi zemrat e besimtarëve jo për tjetër, por, që të jenë nga ata të cilët i Dërguari a.s i përmendi në hadithin e tij:
“Do ta çlironi Konstantinopojën, më i bekuari prijës, prijësi i saj, dhe më e bekuara ushtri, ajo ushtri”
Përpjekjet kanë filluar që nga koha e Muavi ibni ebi Sufjanit në vitin 666 epokës së re, (49 hixhri), pastaj 673, ai vazhdoi shtatë vite duke luftuar me armiqtë e të vërtetës, në ujërat e Konstantinopojës – Stambollit, mirëpo nuk ishte caktim i Zotit, pastaj pasoi përpjekja e vitit 719 , por prapë nuk kishte ardhur koha e paralajmëruar nga Profeti i Zotit Muhamedi a.s. Pastaj u ripërtëri shpresa e çlirimit të Konstantinis në kohën e Osmanlive, ata e ëndërruan çlirimin e saj, ishin nga njerëzit më të dashur për Islamin, ishin njerëz të cilët e donin jetën ushtarake. Qytetin e rrethuan Sulltani Pajazidi i parë, Muradi i dytë, mirëpo përpjekjet e tyre nuk u realizuan, deshi Allahu që Muhamed El-Fatih i cili ishte çliruesi i madh dhe ai për të cilin lajmëroi Profeti Fisnik.
Muhamed El-Fatih
Sulltan Muhamed El-Fatih lindi më: (27/Rexhep 835 h) 30/Mars/ 1432 e.r. u rritë dhe u edukua në prehrin e babait të tij, Sulltan Muradit të dytë, sulltanit të shtatë të shtetit Osmanli, i cili u përkujdes për rritjen dhe edukimin e tij, në mënyrë që ai të jetë i përgatitur për detyrën e re që do ta marrë pas babait të tij. Kuranin e mësoi në fëmijëri, lexoi në Hadith, e mësoi Fikhun – Jurispodencën, mësoi matematikën dhe shkencat e ndryshme, mësoi artin e luftës, e njohu gjuhën Arabe, Persishte, Latine, Greke, mori pjesë në luftëra dhe beteja, dhe pas vdekjes së babait të tij, më: 7/02/ 1451, u emërua Sulltan në moshën njëzet e tetë vjeçare.
Përgatitjet e Muhamet El-Fatih
Sulltan Muhamed El-Fatih çdo herë ishte i preokupuar në çlirimin e Konstantinopojës, filloi të planifikoi se si do ta realizoi qëllimin dhe ambiciet e tij, çlirimi i Konstantinopojës e okupoi mendjen dhe zemrën e tij, nuk foli në diç tjetër përveç se në çlirimin e saj, nuk e lejoi askë të bisedoi përveç rreth çlirimit të Konstantinopojës, çdo herë ishte i preokupuar me të zemra dhe shpirti i ti nuk u qetësuan, gjumin nuk e kishte të qetë.
Para tij u paraqit inxhinieri i cili quhej “Urban” dhe ja paraqiti ndërtimin e një topi të madh i cili plumbat do ti hedhë më një fuqi të madhe në muret e Konstantinës, Sulltani këtë e mirëpriti dhe filloi ta ndihmoi me të gjitha atë që ati i nevojitej nga materiali, nuk kaluan tre muaj veqëse Urbani e përfundoi topin e tij të madhë që askush nuk kishte parë më parë, ka peshuar 700 ton, granatat e tij kan peshuar 12 mijë litra, ju kanë nevojitur për bartje 100 dem dhe 100 burra për ti ndihmuar, në provimin e parë granaten e ka hedhur në largësin e një mili, zëri i saj është dëgjuar në 13 mila, ky topë i cili është quajtur edhe Topi Sulltani nga Adana për në Konstanije ka kaluar rrugën dy mujore.
Fillimi i rrethimit
Sulltani Muhamed El-Fatih me ushtrin e tij të madhe para mureve perëndimore të Konstanopojës e cila gjendet në kontinentin Evropian arriti në ditën e premte 05/04/1453 komanden dhe qendrën e tij ushtarake e vendosi para dyerve “RUMANUJUS” pastaj i vendosi topat e tij në drejtim të konstantinës, u drejtua nga Kibla i fali dy rekatë, bashkë me të i fali e gjithë ushtria, dhe filloi rrethimi dhe shpërndarja e forcave të tij, në anën e Anadollit i vendosi ekipet me numër më të madh të cilat u shtrin në anën e detit Marmara, në anën tjetër i vendosi ekipet nga ana Evropiane, dhe e vendosi rojën e sulltanit e cila ishte e përbërë nga 15 mijë dhe u vendos në mes.
Pastaj lëvizi marina Osmane e cila përbëhej nga 350 anije e vendosur në Qytetin “Galibuli” e cila ishte qendër detare Osmane në atë kohë, kaloi detin Marmara dhe arriti në grykën e Bosforit , dhe kështu Konstatinija u rrethua nga deti në det me forca të mëdha numri i të cilave arriti në 265 mijë ushtarë, nuk i ka parapri kjo forcë ndonjëherë më parë, dhe kështu filloi rrethimi praktikë ditën e premte, 6/04/1453, Sulltan Muhamed El-Fatih kërkoi nga imperatori “Konstantin” që ta dorëzoi qytetin duke e garantuar se ai dhe njerëzit e tij do të ishin të sigurt, feja besimi dhe tradita, pasuria e tyre do të respektoheshin, mirëpo ai refuzoi, duke qenë i sigurt se qyteti i tij është i mbrojtur nga muret e tij të mëdha dhe nga ndihma e ushtrive të vendeve krishtere.
Fillimi i Luftës
Pasi që Sulltani e përgatiti dhe i vendosi forcat e tij para mureve të Konstantinopojës filluan Topat Osmanli në hedhjen e granatave të mëdhenj në muret e Konstantinës natën dhe ditën pa u ndalur fare, në zemrat dhe shpirtrat e banorëve të qytetit u ngulit frika dhe rrëqethja, kështu vazhdoi sulm i pa ndërprerë nga forcat e Sulltanit, dhe mbrojtja nga ana e konstantinisë, në krye të tyre Xhon xhestenjani dhe imperatori Bizantin.
Në mëngjesin e ditës së marte 29/05/1453 Sulltani e përgatiti forcën e fundit të tij, dhe i shpërndau forcat para mureve, pran derës së artë vendosi 100 mijë ushtarë, nga deti i përgatiti mbi 70 Anije, dhe sulmi filloi të jetë nga toka dhe deti, beteja ishte e ashpër sa që i dridhi shpirtrat dhe zemrat e atyre që ishin brenda mureve të Konstantinopojë, nuk kaloi shumë kohë me qëse muret u thyen dhe mijëra të vrarë mbetën mbi ta. Konstantinopoja ra në duart e çlirimtarëve dhe kështu ajo u bë qytet Islam.
Muhamet El-Fatih në qytet
Pasi Muhamet El-Fatih hyri në qytet ai zbriti nga kali i tij dhe ra në sexhde falënderim për Allahun për këtë sukses, pastaj u drejtua nga kisha “Aja Sofija” në të cilën ishin mbledhur populli bizantin dhe priftërinjtë, i siguroi se askush nuk do ti sulmoi, urdhëroi që kisha të shëndrrohet në xhami, pastaj urdhëroi që të ngritet një xhami pran varrit të Sahabiut të ndershëm “Ebi Ejub El-Ensari” i cili ishte nga të parët që u flijua në përpjekje të çlirimit të Konstantinopojës.
Sulltani Muhamet El-Fatih i cili pas çlirimit e muar epitetin El-Fatih (Çlirues) vendosi që Konstantinopoja të jetë Kryeqytet i shtetit të tij, dhe e emëroi “Islam bol” që do të thotë (Shtëpia Islame), por kjo me kalimin e kohës u devijua dhe u njohë me “Istanbul” Ai ishte njeri i drejtë dhe u dha të gjithëve liri të plotë në zbatimin e traditave dhe fesë së tyre, dhe i lejoi që të kthehen në qytet të gjithë ata që ishin ikur gjatë rrethimit, që nga atëherë Istanbolli ishte kryeqytet i vendit deri sa ra Hilafeti Islam më 01/03/1924 dhe u ngrit shteti turk që për kryeqytet e mori Ankaran.
